ข่าว บริษัท เกี่ยวกับ Jacob-Abraham-Camille Pissarro "มิลเลอร์" แห่งอิมเพรสชั่นนิสม์

Jacob-Abraham-Camille Pissarro "มิลเลอร์" แห่งอิมเพรสชั่นนิสม์

Camille Pissarro(10 กรกฎาคม พ.ศ. 2373 - 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2446) เป็นปรมาจารย์อิมเพรสชันนิสม์ชาวฝรั่งเศสเกิดที่เซนต์โธมัส แอนทิลลิส และเสียชีวิตที่ปารีสในปี 2446

หนึ่งปีก่อนที่เขาจะเสียชีวิต Gauguin ในตาฮิติเขียนว่า: "เขาเป็นครูของฉัน"สามปีหลังจากที่เขาเสียชีวิตเซซาน"บิดาแห่งจิตรกรรมสมัยใหม่" อยู่ในรายการผลงานที่จัดแสดงขอแสดงความนับถือ "Paul Cezanne, นักเรียนของPissarro".

Camille Pissarro ในบรรดาปรมาจารย์ด้านอิมเพรสชันนิสต์ Pissarro เป็นจิตรกรเพียงคนเดียวที่เข้าร่วมในนิทรรศการอิมเพรสชันนิสต์ทั้ง 8 แห่ง และสามารถอธิบายได้ว่าเป็นปรมาจารย์ด้านศิลปะอิมเพรสชันนิสต์ที่มุ่งมั่นที่สุดPissarro เป็นจิตรกรแนวอิมเพรสชั่นนิสต์ที่คงเส้นคงวา ผู้บุกเบิกแนวอิมเพรสชันนิสม์ และเป็นที่รู้จักในนาม "มิลเลอร์" แห่งอิมเพรสชันนิสม์

Pissarro แสดงความสนใจในงานศิลปะตั้งแต่อายุยังน้อย แต่จนถึงอายุยี่สิบห้าปีเท่านั้นที่เขามีโอกาสมาปารีสเพื่อติดต่อกับโลกศิลปะเขาได้พบกับจิตรกร Corot ในปารีสและต่อมาได้พบกับ Monet, Cezanne, Bazier, Renoir และ Sisley ในสตูดิโอส่วนตัวของเขาภาพวาดภูมิทัศน์ปารีสช่วงแรกของเขาได้รับเลือกให้จัดนิทรรศการอย่างเป็นทางการระหว่างปี พ.ศ. 2407 ถึง พ.ศ. 2413

ในปีพ.ศ. 2413 เขาเดินทางไปลอนดอนเพื่อหนีจากสงครามหลังจากที่เขากลับมา ผลงานของเขาไม่ได้รับการยอมรับจากร้านทำผมอย่างเป็นทางการอีกต่อไป และชะตากรรมของเขาก็เชื่อมโยงกับผลงานของอิมเพรสชันนิสต์อย่างใกล้ชิดเช่นเดียวกับอิมเพรสชันนิสต์คนอื่นๆ ผลงานของเขาได้รับอิทธิพลจากศิลปะญี่ปุ่นเช่นกันเขาถ่ายทอดภูมิทัศน์ร่วมสมัยด้วยสีสันที่สดใสและการปัดพู่กันที่สั่นสะเทือน

ด้วยความอยากรู้อยากเห็นอย่างมาก Pissarro ยังสำรวจเทคนิคใหม่ๆ อยู่เสมอ

ระหว่างปี พ.ศ. 2428 ถึง พ.ศ. 2433 เขาเดินตามจิตรกร Georges-Pierre Seurat ใน Pointillism แต่ต่อมาก็กลับไปใช้เทคนิคดั้งเดิมของเขา

ในปี 1892 ดีลเลอร์ Durand-Luel ได้รำลึกถึงเขาครั้งใหญ่ตั้งแต่นั้นมา Pissarro ได้อุทิศตนเพื่อวาดภาพภูมิทัศน์ในเมือง โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพถนนในกรุงปารีสจากมุมสูง โดยมุ่งเน้นไปที่ถนนและตรอกที่พลุกพล่าน และผลงานดังกล่าวทำให้เขาได้รับชื่อเสียงระดับนานาชาติในที่สุด

จิตรกรอิมเพรสชันนิสต์

อิมเพรสชั่นนิสม์เป็นโรงเรียนจิตรกรรมที่เกิดในฝรั่งเศสในช่วงครึ่งหลังของศตวรรษที่ 19 และตัวแทนของสถาบัน ได้แก่ Monet, Manet, Camille Pissarro, Renoir, Sisley, Degas, Morisot, Bazieu และ Paul · Cezanne เป็นต้น พวกเขาสืบทอดความสมจริงของฝรั่งเศส ประเพณีของจิตรกรรุ่นก่อน Courbet ในการ "ทำให้ศิลปะเผชิญกับชีวิตร่วมสมัย" และปลดปล่อยการสร้างสรรค์ของพวกเขาจากการพึ่งพาหัวข้อต่างๆ เช่น ประวัติศาสตร์ ตำนาน ศาสนา ฯลฯ และยกเลิกโปรแกรมการวาดภาพแบบดั้งเดิมของการเล่าเรื่องด้วยข้อจำกัด ศิลปินเดินออกจากสตูดิโอ ลึกเข้าไปในทุ่งนา หมู่บ้าน และถนน และวางการรับรู้ที่สดและสดใสของธรรมชาติเป็นอันดับแรก สังเกตทิวทัศน์ธรรมชาติที่อาบแสงอย่างระมัดระวัง แสวงหาและจับความอบอุ่นและ การเปลี่ยนแปลงอันเย็นชาและการโต้ตอบของสี และทำให้ความรวดเร็วในการจับวัตถุได้ตามต้องการ แต่แม่นยำ บันทึกเอฟเฟกต์แสงและสีที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลาบนผืนผ้าใบ ทิ้งภาพชั่วขณะและไร้กาลเวลาวิธีการร่างภาพโดยใช้แสงจากภายนอกโดยตรง ความประทับใจที่สดใสและรูปแบบที่นำเสนอ ไม่อาจกล่าวได้ว่าเป็นการบุกเบิกงานจิตรกรรมแนวอิมเพรสชันนิสต์และการปฏิวัติในการวาดภาพอิทธิพลของขบวนการศิลปะอิมเพรสชันนิสม์ได้แผ่ขยายไปทั่วประเทศและประสบความสำเร็จอย่างยอดเยี่ยมจนถึงทุกวันนี้ ผลงานของพวกเขายังคงเป็นสมบัติทางศิลปะที่ได้รับความนิยมมากที่สุดของมนุษยชาติ

จิตรกรอิมเพรสชันนิสต์แบ่งออกเป็นสองประเภท: แสงและสีหนักและการสร้างแบบจำลองและการสเก็ตช์ที่หนักหน่วงอดีตเป็นตัวแทนของ Monet และ Renoir ตัวแทนโดย Degas และ Camille Pissarro อยู่ระหว่างนั้น

Camille Pissarro เป็นจิตรกรอิมเพรสชั่นนิสต์ที่สอดคล้องกันความสำคัญของเขาที่มีต่อลัทธิอิมเพรสชั่นนิสม์นั้นยิ่งใหญ่กว่าของโมเนต์เสียอีกบุคลิกที่สูงส่งของเขาชนะใจทุกคนในสายตาของพวกอิมเพรสชันนิสต์ เขาเป็นพ่อแม่ของครอบครัวที่หลวมตัวนี้ผู้คนยกย่องเขาในฐานะอิมเพรสชันนิสต์โมเสส (ผู้ส่งสารของพระเจ้าผู้นำของชาวอิสราเอล)

Camille Pissarro สามารถเรียกได้ว่าเป็น "แกนนำ" ของกลุ่มอิมเพรสชั่นนิสต์แม้ว่า "ความนิยมทางสังคม" ของปรมาจารย์อิมเพรสชันนิสต์คนอื่นๆ หลายคนจะมากกว่าเขา แต่บทบาทโดยรวมก็ยังแตกต่างกัน

Cezanne, Gauguin และอื่น ๆ ทั้งหมดเรียกตัวเองว่านักเรียนของ Pissarroเขาเป็นจิตรกรเพียงคนเดียวที่เข้าร่วมนิทรรศการอิมเพรสชันนิสต์ทั้ง 8 รายการไม่ว่าจะมีแรงกดดันจากโลกภายนอกมากเพียงใดหรือมีข้อพิพาทภายในมากเพียงใด Pissarro พยายามอย่างเงียบ ๆ ดึงดูด Cezanne, Gauguin, Seurat, Signac และคนอื่น ๆ ให้เข้าร่วมในนิทรรศการกลุ่ม

Camille Pissarro ซึ่งมาจากครอบครัวพ่อค้า ลังเลที่จะทำธุรกิจกับพ่อของเขาแต่เมื่อเขามาเรียนจิตรกรรมที่ฝรั่งเศส เขาต้องลำบากใจและภาพวาดของเขาขายไม่ได้ เขาจึงต้องทำงานเป็นจิตรกรเพื่อหาเลี้ยงชีพแต่เขากล่าวว่า: "การวาดภาพทำให้ฉันมีความสุข มันคือชีวิตของฉัน ไม่มีอะไรอื่นที่สำคัญ"หลังจากอ่าน "Jallais, Pontoise" ในปี 2410 ผู้เขียน Zola เรียกเขาว่า "สามของเวลาของเรา"หนึ่งในสี่จิตรกรผู้ยิ่งใหญ่พู่กันของเขาแข็งแกร่งและกว้างขวาง และเขามีประเพณีของปรมาจารย์ภาพที่สวยงามเช่นนี้ จะต้องสร้างโดยคนซื่อสัตย์เท่านั้น”

Pissarro เคยชื่นชมสไตล์ของ George Seurat ผู้ก่อตั้ง Pointillism และวาดภาพงานบางส่วนด้วยเทคนิคนี้ แต่ในไม่ช้าเขาก็ตระหนักว่า Pointillism ไม่เหมาะกับอารมณ์ของเขา และเขาก็ยังต้องใช้มันอย่างตรงไปตรงมาสร้างสไตล์ของคุณเองภาพวาดปี 1873 เรื่อง "Pontoise: Slopes of the Hermitage" ดูเหมือนจะทำให้ผู้คนได้กลิ่นของอากาศบริสุทธิ์ในชนบทชาวนาชราที่จดจ่ออยู่กับเวลาทำฟาร์มทำให้ผู้คนรู้สึกเหมือนปิสซาร์โรตัวเองหลังจากอายุ 60 ปี ชีวิตของเขาดีขึ้น แต่เขาไม่สามารถเดินได้เนื่องจากโรคที่ขา เขาจึงทาสีริมหน้าต่างทุกวันจนตาย

งานตัวแทน

ความลาดชันของอาศรม

Pissarro เป็นชาวเดนมาร์กเมื่อเขาเกิดเมื่อวันที่ 10 กรกฎาคม พ.ศ. 2373 พ่อแม่ของเขาต้องการให้เขาประกอบอาชีพในธุรกิจ แต่เขามีความสนใจในศิลปะอย่างมากตั้งแต่วัยเด็กและไม่ได้ติดต่อกับศิลปะจนกระทั่งอายุ 25 Pissarro ชื่นชอบการจัดเฟรมภาพเบลอแบบญี่ปุ่นโดยแสดงภาพทิวทัศน์ร่วมสมัยด้วยสีสันสดใสและการปัดพู่กันที่สั่นไหวอันที่จริงแล้ว Pissarro เป็นจิตรกรภูมิทัศน์ในชนบท พยายามอย่างเต็มที่เพื่อแสดงความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของมนุษย์และสิ่งแวดล้อม เพื่อดึงสารอาหารจากมัน และเพื่อแสดงความสามัคคีของบ้านและชนบท

"Pontoise: Slope of Hermitage" ถูกวาดขึ้นเมื่อสองปีหลังจากที่ครอบครัว Pissarro กลับมายังฝรั่งเศส และครอบครัวอาศัยอยู่ใน Pontoise เป็นเวลา 10 ปีPissarro และครอบครัวของเขาอาศัยอยู่ในบ้านที่แยกจากกันในย่าน Hermitage ของ Pontoise Heights ซึ่งทั้งหมดนี้เป็นอาคารที่ใหม่กว่า แต่ก็มีเมืองเก่าอยู่ไม่ไกล ด้วยอาคารสมัยศตวรรษที่ 17 - 18

อาคารเหล่านี้ดูแข็งแกร่งและเก่าแก่ในภาพวาดของ Pissarro และภาพวาดทั้งหมดมีบรรยากาศแบบชนบทที่ดีต่อสุขภาพ ให้ความรู้สึกที่อวบอ้วนและเก่าแก่ ด้วยต้นไม้เปล่า ปล่องควันบุหรี่ และทุ่งนาที่ไถดีทิวทัศน์ต้นฤดูใบไม้ร่วงของเมืองทำให้ความประทับใจนี้ลึกซึ้งยิ่งขึ้น

พลังที่แสดงออกมาในภาพแรกนั้นมาจากองค์ประกอบที่จัดวางซ้อนกันเป็นชั้นๆผู้เขียนจงใจสร้างความแตกต่างที่ชัดเจนระหว่างทั้งตัวอาคารกับต้นไม้ แต่ยังมาจากความกลมกลืนที่คลุมเครือระหว่างสีต่างๆสีเขียวและสีน้ำเงิน สีเทาและสีเบจ และแม้แต่สีแดงของปล่องไฟปล่องไฟก็ยังถูกผลักไสไปที่เตาด้านหลังโดยไม่เพิ่มความเงาที่ไร้ประโยชน์เหนือบ้านหนาทึบทางด้านขวา มีต้นไม้ร่างแบบบทกวีพู่กันซิกแซกนี้ ซึ่ง Pissarro ถนัด ทำให้ภาพดูสดใสและเพิ่มเอฟเฟกต์ที่ใช้ได้จริงของเส้นทแยงมุมสายตาของผู้คนมักจะไปที่ส่วนบนของภาพวาด - ปราสาทมธุรัน

สถานีรถไฟ Lordship Lynn

เมื่ออายุ 25 ปี Pissarro ได้รับความสนใจจากภาพวาดทิวทัศน์ของ Corot ของโรงเรียน Barbizon ที่งาน World Exposition ซึ่งกำหนดให้เขาใช้เส้นทางศิลปะของการวาดภาพทิวทัศน์มาตลอดชีวิต

ต่อมาเขาได้เดินทางไปเยี่ยมโคโรต์เป็นพิเศษและได้รับคำแนะนำและการสอนจากโคโรต์ในช่วงกลางทศวรรษ 1960 Pissarro ได้เข้าร่วมนิทรรศการ Salon ในฐานะนักเรียนของ Corot และจนถึงปี 1970 รูปแบบการวาดภาพของเขายังคงได้รับอิทธิพลจากสไตล์ของ Corotในงานนี้ เราสัมผัสได้ถึงการใช้เทคนิคการแสดงออกของ Corot อย่างชัดเจน

ในงานนี้ โทนสีเขียวอมฟ้าที่บริสุทธิ์และสดใสของสไตล์ของ Corot และบรรยากาศที่เรียบง่ายและสง่างามและเงียบสงบพร้อมเสน่ห์แบบคลาสสิกนั้นชัดเจน และวิธีการวาดภาพนั้นสงบ

"เส้นทางสู่ลุฟเซียน"

การเรียนรู้ของ Pissarro จาก Corot ไม่ได้หมายถึงการเลียนแบบ แต่เป็นการรับรู้ที่ละเอียดอ่อนเป็นพิเศษเขาผสมผสานวิธีการลงสีของ Corot เข้ากับทักษะความชำนาญดั้งเดิมและรูปแบบที่ไร้ข้อจำกัดของเขาได้อย่างสมบูรณ์แบบ และปรากฏตัวขึ้นในรูปแบบที่เป็นธรรมชาติมากบนหน้าจอ.สิ่งที่เราเห็นใน "ถนนสู่ลูฟุสเซียน" นี้ไม่ได้เป็นเพียงเงาของโคโรต์เท่านั้น แต่ยังรวมถึงอากาศบริสุทธิ์ของปิสซาร์โร แสงอาทิตย์ที่สดใส ท้องฟ้าที่นุ่มนวลและกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา ทำให้ความรู้สึกของเวลา พื้นที่ และสีสันของผู้คนช่างน่าอัศจรรย์ และความสมจริงของความประทับใจนี้สามารถทำให้เกิดความทรงจำของทุกคนราวกับว่าพวกเขาอยู่ที่นั่น

"ความประทับใจของหมู่บ้าน ฤดูหนาว"

ใน "ความประทับใจของหมู่บ้านในฤดูหนาว" นี้ Pissarro พยายามแทนที่พู่กันดั้งเดิมของเขาด้วยพู่กันที่ใหญ่ขึ้น มั่นคงและแข็งแรงของ Cezanne และสีก็มีการเปลี่ยนระหว่างสีอบอุ่นและเย็นที่คล้ายกับสไตล์ของ Cézanneบล็อคสีนั้นหนาและแบน และรูปภาพก็เต็มไปด้วยความแข็งแกร่งและน้ำหนักแต่ภาพรวมดูมีชีวิตชีวาและอบอุ่นกว่า Cezanne

"สวนผักและไม้ดอก: ฤดูใบไม้ผลิในปอนเตโออิเสะ"

Pissarro เป็นผลงานตัวแทนของสไตล์อิมเพรสชั่นนิสต์ยุคแรกจริงๆก่อตั้งขึ้นในปลายทศวรรษ 1970"สวนผักและต้นไม้ดอกไม้: ฤดูใบไม้ผลิในปอนเตโออิเสะ" ของจิตรกรในปี 1877 เป็นแบบอย่างมากกว่าเขาใช้สโตรกเล็กๆ เพื่อวาดรูปร่าง และการเปลี่ยนสีของโครงร่างนั้นละเอียดอ่อน สมบูรณ์ มั่นคง และหนามาก ซึ่งเป็นวิธีการวาดภาพของ Pissarro ที่คุ้นเคยภาพวาดประเภทนี้มีความคล้ายคลึงกับ Seurat pointillism ในภายหลัง แต่อารมณ์ภายในแตกต่างกันภาพวาดนี้ทำให้ผู้คนรู้สึกสบายใจ มีความสุข และมีชีวิตชีวาศิลปินเป็นเหมือนนักร้องที่ชมทัศนียภาพอันเย้ายวนของฤดูใบไม้ผลิด้วยการปัดพู่กันที่ร่าเริง

"ถนนมงต์มาตร์"

เมื่อ Pissarro เข้าสู่วัยผู้ใหญ่ในวัยต่อมา เขาได้ขจัดการแทรกแซงของวิธีการทาสีภายนอก และแสดงให้เห็นถึงทักษะอันยอดเยี่ยมและความยิ่งใหญ่ของจิตรกรผู้มีประสบการณ์ด้านอิมเพรสชันนิสต์ที่มีความมั่นใจในช่วงเวลาต่อมา เขาวาดภาพเมืองและอาคารริมถนนที่จอแจเป็นส่วนใหญ่ และส่วนใหญ่เขาใช้มุมมองจากมุมสูง.ในปีต่อๆ มา เขาวาดภาพถนนจากห้องนอนชั้นบนของเขา"Montmartre Avenue" นี้เป็นตัวแทน

นี่คือภาพพาโนรามาของถนน Montmartreสองข้างทางเต็มไปด้วยรูปภาพฝูงชนกำลังไหลและการจราจรไม่ว่างเนื่องจากมุมมองที่กว้าง ทำให้มีอาคารหลายหลัง และการไหลของรถและม้าก็น้อยมากสามารถวาดได้เฉพาะด้วยจังหวะแปรงหนาเท่านั้นอย่างไรก็ตามมันดูพิเศษสีสันที่สดใสควบคู่ไปกับมุมมองที่แม่นยำ การเคลื่อนไหวของยานพาหนะและผู้คนในภาพวาดดูเหมือนจะเคลื่อนไหวในภาพวาด ซึ่งแสดงถึงฉากที่วุ่นวายและมีชีวิตชีวาของเมืองสมัยใหม่เป็นการบอกเล่าถึงฉากที่นักอนาคตนิยมในศตวรรษที่ 20 กระตือรือร้นที่จะพรรณนา—จังหวะที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของเมืองสมัยใหม่ในภาพวาดนี้ การจัดองค์ประกอบภาพนั้นยิ่งใหญ่ ฉากถนนดูเคร่งขรึมและยิ่งใหญ่สีจะเข้มข้นและนุ่มนวล ตรงกันข้ามกับสีโทนเย็นและอบอุ่น เต็มไปด้วยการเปลี่ยนผ่านของโทนสีกลาง ทำให้เกิดโทนสีเทาที่ละเอียดอ่อนและหลากหลาย แต่สว่างมาก แสดงว่าแสงเต็มแล้ว จังหวะแปรงนั้นสม่ำเสมอและมีชีวิตชีวา และความหยาบและรายละเอียดถูกรวมเข้าด้วยกันซึ่งแสดงให้เห็นถึงสไตล์ศิลปะที่เป็นเอกลักษณ์ของ Pissarro

ผลงานอื่นๆ

ผลงานอีก 6 ชิ้นของ Pissarro ในกรุงปักกิ่ง ได้แก่ "The Seine and the Louvre", "The Boulevard in the Woods in the Snow", "The Harvest of Monfoucault", "The Asylum of Errani" และ "The Garden of Hermitage"มุมหนึ่งและถนน Enélie ใกล้ Pontoise